Status przestrzeni zesłania w "Anhellim" Juliusza Słowackiego

Jednym z wielu romantycznych tekstów ukazujących obraz Syberii jest Anhelli (1838) Juliusza Słowackiego. Autor posługuje się trzema matrycami przestrzeni, które, poprzez stylizację biblijną, uzyskują wymiar uniwersalny. W utworze przedstawione zostają: Syberia jako egzotyczna kraina geograficzna, Sybir jako kraina cierpienia i wygnania oraz, nakładająca się na dwie poprzednie, utracona przestrzeń ojczysta. Zesłańcza pustynia okazuje się niemożliwym do okiełznania żywiołem. Tutaj niejako odwróceniu ulega odwieczny porządek świata. Syberia Słowackiego to oniryczna kraina smutku i melancholii. Inicjacja w sybirskie infernum jest połączona z tęsknotą za odległym domem ojczystym. Przestrzeń zesłania w Anhellim to Syberia-liminum, a więc obszar separacji od wspólnoty, wyłączenia, faza czasowej śmierci i moment zawieszenia wszelkich przejawów życia.Status of exile’s space in Juliusz Słowacki’s Anhelii Juliusz Słowacki’s Anhelli (1838) is one of many romantic texts depicting the image of Siberia. The author uses the space of three schemes, which, through the use of biblical style, take on a universal dimension. In his work Juliusz Słowacki presents: Siberia as an exotic land; Siberia as a land of suffering and exile, and, superimposed on the previous two, as the space of lost homeland. The desert of exiles turns out to be a place impossible to live. The age-old world order is somehow reversed in this text. Siberia appears to be a land of hypnotic sadness and melancholy. The initiation of Siberian inferno is filled with longing for a distant home. Siberia – the space of exile in Anhelli – is a liminal zone, and therefore it is an area of separation from the community, exemptions, the phase of temporal death and suspension of all the aspects of life